Workshop - 28/09/2017 - Muzische vorming vs kunst
Activiteiten en mijn mening.
Hieronder vertel ik kort welke activiteiten er gepasseerd zijn tijdens de workshop en waarom ik deze wel of niet zou toepassen in de klas.
De kruisdraging
Opwarmingsspellen
De opwarmingsspellen waren eigenlijk de korte opdrachten om elkaar beter te leren kennen, met elkaar in contact te komen op een ludieke manier. Deze opdrachtjes duurde maximaal twee minuten en iedereen was constant bezig. We hebben onder andere volgende zaken gedaan:
- Een plek uitkiezen van iemand anders, van zodra het signaal gegeven is als eerste proberen op die plek te staan.
- Idem maar drie personen begroeten
- Idem maar drie personen je lievelingsgerecht vertellen
- Idem maar een trucje tonen aan drie personen
Door deze zeer korte opdrachtjes kwam je in contact met elkaar, kon je even iets over jezelf kwijt, maar bleef het contact toch oppervlakkig. Ik denk dat dit een ideale manier is in het begin van het jaar om kinderen aan elkaar gewoon te laten worden. Niet enkel in de muzoles, maar volgens mij ook gewoon op de eerste schooldag is dit een leuk gegeven. Het enige nadeel dat ik bij dit soort opwarmingsspellen vind is dat ze al bij al als je er een paar doet het toch lang kan duren. En dat er geen oneindig aantal spellen bestaat, op een bepaald moment zal je het zonder moeten doen. En gaan kinderen dan mee in het enthousiasme van het begin, of hebben ze zo'n opwarming nodig.
Gezichtsopdrachten
Deze opdrachten waren een voorloper op het uiteindelijke kunstbeschouwen en toonmoment. Al was dit toen nog niet geweten. Per twee diende we elkaars gezicht "uit te rekken" door middel van onzichtbare touwtjes. Het gezicht van je partner moest meegaan met de handeling die jij uitvoerde met de touwtjes. Op een bepaald moment kon je het gezicht vastzetten en moest je beginnen rondwandelen met dit gezicht. Als je iemand tegenkwam liet je even je "speciaal gezicht" zien. Na een paar minuten werd dit aangepast en diende je het gezicht van de andere over te nemen. Een leuke opdracht, waar heel wat plezier bij te kijken kwam. Maar op het einde kwam iedereen wel bijna met hetzelfde gezicht als resultaat.
Schilderij-opdracht
Nu kwam de kunst in het verhaal. We kregen "de kruisdraging" van Bosch te zien. Hierop was per groepje van drie een personage aangeduid. Dit personage moest je nadoen (gezicht) en één slagzin zeggen. De anderen moesten raden welk personage het is. Nadien moest je per drie drie karakters uitkiezen die bij elkaar stonden en een klein gesprekje maken waarbij de anderen ook moesten zoeken wie de karakters zijn die gespeeld worden. Dit was eigenlijk het toonmoment, maar zonder dat dit werd aangekondigd. Resultaat hiervan was dat iedereen vlot mee deed, zonder drempelvrees of "angst" omdat je iets moet tonen. Deze opdrachten waren zeer aangenaam omdat je op een andere manier naar het schilderij gaat kijken. Ook kinderen zullen dit doen, en zonder dat ze het doorhebben gaan ze al bezig zijn met wat er te zien valt, misschien zelfs waarom dit geschilderd is, wat er hun opvalt,... Na het toonmoment kan je dan met hun verder bespreken wat er in het schilderij zit, het kunstbeschouwen verdiepen.
Het museum
Dit was een opdracht die je iets moeilijker kan toepassen in een klas, misschien wel in de hoogste jaren. Maar dit was vooral bedoeld voor leerkrachten om hun inspiratie uit iets te halen en er mee aan de slag te gaan. Verschillende deelnemers hadden iets mee dat hun inspireert. Deze werden over de klas verdeeld en je kon eerst individueel overal eens gaan zien. Nadien diende je dit per duo te doen om zo samen te zoeken wat je intrigeert aan bepaalde objecten, foto's, filmpjes,... Met die interesse hebben we dan op een zeer korte tijd geprobeerd om lesideeën door te geven. Wat kan je met iets bepaald, welk domein, welke bouwsteen,...
Een zeer interessant stuk van de workshop vond ik. Want al snel werd duidelijk dat een les op je eentje ineen steken veel moeilijker is dan er met andere mensen over te praten. Samen ideeën te ontwikkelen, uit te voeren,...
Dit is zeker iets dat ik ga toepassen voor mijn stage en/of loopbaan. Samen met mede-leerkrachten, mijn vriendin, vrienden,... praten over zoiets om tot ideeën te komen die in de praktijk inzetbaar zijn.
Activiteiten en mijn mening.
Hieronder vertel ik kort welke activiteiten er gepasseerd zijn tijdens de workshop en waarom ik deze wel of niet zou toepassen in de klas.
De kruisdraging
Opwarmingsspellen
De opwarmingsspellen waren eigenlijk de korte opdrachten om elkaar beter te leren kennen, met elkaar in contact te komen op een ludieke manier. Deze opdrachtjes duurde maximaal twee minuten en iedereen was constant bezig. We hebben onder andere volgende zaken gedaan:
- Een plek uitkiezen van iemand anders, van zodra het signaal gegeven is als eerste proberen op die plek te staan.
- Idem maar drie personen begroeten
- Idem maar drie personen je lievelingsgerecht vertellen
- Idem maar een trucje tonen aan drie personen
Door deze zeer korte opdrachtjes kwam je in contact met elkaar, kon je even iets over jezelf kwijt, maar bleef het contact toch oppervlakkig. Ik denk dat dit een ideale manier is in het begin van het jaar om kinderen aan elkaar gewoon te laten worden. Niet enkel in de muzoles, maar volgens mij ook gewoon op de eerste schooldag is dit een leuk gegeven. Het enige nadeel dat ik bij dit soort opwarmingsspellen vind is dat ze al bij al als je er een paar doet het toch lang kan duren. En dat er geen oneindig aantal spellen bestaat, op een bepaald moment zal je het zonder moeten doen. En gaan kinderen dan mee in het enthousiasme van het begin, of hebben ze zo'n opwarming nodig.
Gezichtsopdrachten
Deze opdrachten waren een voorloper op het uiteindelijke kunstbeschouwen en toonmoment. Al was dit toen nog niet geweten. Per twee diende we elkaars gezicht "uit te rekken" door middel van onzichtbare touwtjes. Het gezicht van je partner moest meegaan met de handeling die jij uitvoerde met de touwtjes. Op een bepaald moment kon je het gezicht vastzetten en moest je beginnen rondwandelen met dit gezicht. Als je iemand tegenkwam liet je even je "speciaal gezicht" zien. Na een paar minuten werd dit aangepast en diende je het gezicht van de andere over te nemen. Een leuke opdracht, waar heel wat plezier bij te kijken kwam. Maar op het einde kwam iedereen wel bijna met hetzelfde gezicht als resultaat.
Schilderij-opdracht
Nu kwam de kunst in het verhaal. We kregen "de kruisdraging" van Bosch te zien. Hierop was per groepje van drie een personage aangeduid. Dit personage moest je nadoen (gezicht) en één slagzin zeggen. De anderen moesten raden welk personage het is. Nadien moest je per drie drie karakters uitkiezen die bij elkaar stonden en een klein gesprekje maken waarbij de anderen ook moesten zoeken wie de karakters zijn die gespeeld worden. Dit was eigenlijk het toonmoment, maar zonder dat dit werd aangekondigd. Resultaat hiervan was dat iedereen vlot mee deed, zonder drempelvrees of "angst" omdat je iets moet tonen. Deze opdrachten waren zeer aangenaam omdat je op een andere manier naar het schilderij gaat kijken. Ook kinderen zullen dit doen, en zonder dat ze het doorhebben gaan ze al bezig zijn met wat er te zien valt, misschien zelfs waarom dit geschilderd is, wat er hun opvalt,... Na het toonmoment kan je dan met hun verder bespreken wat er in het schilderij zit, het kunstbeschouwen verdiepen.
Het museum
Dit was een opdracht die je iets moeilijker kan toepassen in een klas, misschien wel in de hoogste jaren. Maar dit was vooral bedoeld voor leerkrachten om hun inspiratie uit iets te halen en er mee aan de slag te gaan. Verschillende deelnemers hadden iets mee dat hun inspireert. Deze werden over de klas verdeeld en je kon eerst individueel overal eens gaan zien. Nadien diende je dit per duo te doen om zo samen te zoeken wat je intrigeert aan bepaalde objecten, foto's, filmpjes,... Met die interesse hebben we dan op een zeer korte tijd geprobeerd om lesideeën door te geven. Wat kan je met iets bepaald, welk domein, welke bouwsteen,...
Een zeer interessant stuk van de workshop vond ik. Want al snel werd duidelijk dat een les op je eentje ineen steken veel moeilijker is dan er met andere mensen over te praten. Samen ideeën te ontwikkelen, uit te voeren,...
Dit is zeker iets dat ik ga toepassen voor mijn stage en/of loopbaan. Samen met mede-leerkrachten, mijn vriendin, vrienden,... praten over zoiets om tot ideeën te komen die in de praktijk inzetbaar zijn.
Reacties
Een reactie posten