Slotreflectie:

In de vorige berichten heb ik het gehad over mijn groei in de vorige semesters. Eigenlijk is dit een samenvatting van deze berichten, aangevuld met wat ik nog bijgeleerd heb in het eerste en zesde leerjaar. Ik heb het proberen samen te vatten aan de hand van drie werkpunten die ik gedurende de opleiding voor mezelf heb opgesteld: Differentiatie in materiaal en techniek, vrijheid van de leerlingen, bewegingsexpressie.

We starten uiteraard bij het begin van mijn groei. Toen ik op school aankwam was mijn muzische kennis zo ondergesneeuwd aangezien je als volwassen persoon "niet geacht wordt kinderlijke dingen te doen". Maar door de opleiding is mijn gedachtegang daarover volledig omgedraaid. Want deze dingen zijn niet kinderlijk, ze zijn fantasierijk, creatief, ontdekkend, ondernemend, ... Allemaal eigenschappen die je als volwassen ook wilt hebben of al hebt. 

De manier waarop je dit overbrengt is zeer belangrijk, maar ook de kinderen triggeren met telkens nieuwe materialen, manieren, kleine veranderlijke aspecten,... Vroeger was het allemaal hetzelfde knutselen en eens tekenen. Nu komt er zoveel meer bij kijken, maar dit blijf kinderen boeien. Als ze elke week hetzelfde moeten doen gaat hun motivatie achteruit. Door middel van de methodes die ik aangeleerd heb gekregen kan je zorgen voor diversiteit in je lessen wat alleen maar ten goede komt van de kinderen.

Een mooi voorbeeld had ik in mijn eerste stagejaar, een jongen die niet graag muzische deed omdat het altijd hetzelfde was, liedjes zingen en tekenen. De leerkracht ging altijd direct naar het lied over, maar deed nooit een paar stemoefeningen. Door een paar simpele technieken die ik op de hogeschool had geleerd heb ik de jongen volledig meegekregen in het lied. Als aanzet had ik hem een brommer laten nadoen, ik wist ook dat hij verzot was op zijn step en fiets dus ik had het gevoel dat een brommer voor hem zou werken. Hij ging zo op in zijn brommer dat hij gemotiveerd was om mijn lied ook te proberen. Het zijn die kleine dingen die een verschil maken in een les.

Een tweede belangrijk aspect voor mij in de opleiding was het element dat je geen "voorbeeld" mocht zetten waarnaar de leerlingen moeten werken. Je bakent een paar elementen af, maar voor de rest is er vrije interpretatie van de kinderen. Voor mij zelf tijdens de lessen op Odisee al een zeer moeilijk gegeven, maar dit ook nog eens overbrengen naar kinderen was toch zeer moeilijk. 

In het derde leerjaar heb ik dan gewerkt met kosteloos materiaal en heb ik de opdracht vrijer gehouden dan dat ik normaal daarvoor zou doen. Ze moesten twee woorden gebruiken die bij de vorm van het werk hoorden kiezen en aan de hand daarvan iets creëren (vb. hoog-smal ; cirkel-plat). Door zo'n minieme grens te stellen zijn er heel leuke werken uitgekomen. Ook de leerlingen vonden deze opdracht veel leuker dan een stappenplan te volgen.

 

Een derde moeilijk punt was bewegingsexpressie. Ik beweeg zeer graag, maar heb dit nooit als iets muzisch ervaren. Dans uiteraard wel, maar gewoon kennis maken met je lichaam en poses die je kan doen waren voor mij onbekend in een klasomgeving. Dit domein was dan ook mijn grootste werkpunt. In het vijfde leerjaar heb ik het uiteindelijk aangedurfd om dit te geven. Deels doordat er ondertussen al een paar lessen waren gegeven aan ons door de hogeschool ,deels doordat ik het dringend tijd vond om uit mijn comfortzone te treden. De uiteindelijke les is er een met veel vallen en opstaan geworden aangezien leerlingen in zo'n les heviger staan dan in een andere les. Daarbij was mijn mentor er ook die dag niet, wat ook de hevigheid deed toenemen. Ik ben bij deze les in de fout gegaan door geen duidelijke afspraken te overlopen wat teveel vrijheid voor de leerlingen met zich meebracht. Hier konden ze duidelijk niet mee om. Halverwege de les heb ik alles dan ook stilgelegd en heb ik mijn opdrachten aangepast en duidelijke afspraken gemaakt. Nadien verliep de les veel vlotter, leerlingen namen poses aan, mochten deze van andere groepen gebruiken en creëerden op deze manier een dans van 16 tellen. Voor mij was dit absoluut de moeilijkste les om te geven.

Qua andere 'dieptepunten' moet ik toegeven dat deze er eigenlijk niet zijn geweest... De resultaten waren niet altijd wat ik verwacht had bij sommige lessen, maar de motivatie was er telkens wel. En dat is het aspect dat ik toch het belangrijkste vind in deze lessen. Ze durven iets creëren, ze leren nieuwe materialen en technieken, ze stappen ook soms uit hun comfortzone,... Voor mij zijn de muzische lessen dan ook altijd een verademing ten opzichte van de soms strakkere kennislessen. In deze lessen kan ik mijn eigen gevoel meer steken wat ook beter overkomt naar de leerlingen toe. Ik ben absoluut veranderd ten opzichte van het begin van de opleiding, en enkel maar op een positieve manier.